منظور از وب سرویس و API چیست؟

در صورتی که با دنیای تکنولوژی و برنامه نویسی سروکار داشته باشید، مطمئنا تا کنون واژه های API و وب سرویس را شنیده اید. در این مقاله به بررسی و توضیح کامل وب سرویس ها و API ها خواهیم پرداخت.

وب API چیست؟

API مخفف عبارت Application Programming Interface و به معنی رابط برنامه نویسی کاربردی می باشد. این رابط به افراد این امکان را می دهد تا بر روی عملکرد و داده های یک برنامه دیگر بیشتر کار کنند. برخی از افراد API را به عنوان اجزای سازنده ای می شناسند که میتوان از آن برای ساخت هر چیزی استفاده کرد. زیرا در همه جا از Spotify گرفته تا Yahoo Finance، می توان آنها را مشاهده کرد.

فری مورک های API به توسعه دهندگان اجازه می دهند تا وظایفی را انجام دهند که تفاوت چندانی با رویدادهای روزمره ندارد. به عبارت ساده‌تر، رابط برنامه‌ نویسی مجموعه‌ای از توابع است که یک برنامه می‌تواند از یک برنامه دیگر فرا بخواند. در واقع این فرایند گام به گام، یک نتیجه دلخواه را به شما برمی گرداند. برای مثال شخصی که با استفاده از اکانت فیس بوک خود در یک سایت تجارت الکترونیک جدید نیز ثبت نام کرده است، در حال استفاده از API میباشد.

اساسا API ها به منظور آسان کردن فرایندها، به سایت ها در برقراری ارتباط با وب و درک درست اطلاعات نیز کمک میکنند. درخواست های پروتکل HTTP امکان ارسال داده و دریافت داده را فراهم میکند. تنها موردی که باید توجه داشته باشید این است که هر API برای اطمینان از عملکرد سازگار، به تست های مداوم نیز نیاز دارد.

دو مفهوم مهم در فرهنگ API ها

1. ارائه دهنده :

ارائه دهنده API، شخص یا شرکتی است که قصد دارد تا خدمات خاصی را از طریق یک وب سرویس خاص ارائه نماید. وب سرویسی که خود ارائه دهنده آن را طراحی کرده و در اینترنت در دسترس کاربران خود قرار داده است.

2. کلاینت یا مصرف کننده :

مصرف کنندگان API، برنامه نویسان و یا غالبا توسعه دهندگان نرم افزارهایی هستند که می‌خواهند اپلیکیشنی را براساس یک وب سرویس و یا بر پایه نیاز روز مردم، برای کاربران خود طراحی کنند.

انواع وب API ها از نظر دسترسی

1. API های Composite :

این API وب، API های سرویس و داده ها را merge یا ادغام میکند. مجموعه ای از وظایف جهت اجرا شدن، به طور همزمان عمل میکنند. این API ها می توانند روند اجرا را سریعتر کنند.

2. API های مشارکتی (Partner) :

این API ها برای دسترسی به یک سری مجوز های ویژه نیاز دارند. زیرا معمولا به صورت عمومی در دسترس توسعه دهندگان نیستند.

3. API های عمومی (Open) :

برخلاف API های باز یا عمومی، در دسترسی ها دارای محدودیت نیستند و همه میتوانند به آنها دسترسی داشته باشند.

4. API های خصوصی (Internal) :

همانطور که از نامش پیداست، این API ها به عنوان API های خصوصی در سیستم های داخلی کار می کنند. آنها می توانند در بین تیم داخلی یک شرکت واحد، جهت بهبود خدمات یا محصولات نیز استفاده شوند.

برخی از API ها قبل از اجازه ترکیب اطلاعات، به یک سری کلیدها برای احراز هویت نیاز دارند.

وب سرویس (Web Service) چیست؟

Web Service یکی از رایج‌ترین اصطلاحات در دنیای برنامه نویسی است. وب سرویس بر خلاف API شبیه منبعی است که با استفاده از اینترنت قابل دسترسی است. یعنی یک نوع رابط برنامه نویسی است که بر بستر وب پیاده سازی می‌شود. از منابع مبتنی بر شبکه می توان برای انجام کارهای خاصی استفاده کرد که برای شروع عملکرد، به شبکه نیاز دارند. همه وب سرویس ها، API هستند و البته برخی از API ها نیز وب سرویس محسوب میشوند.

یک وب سرویس با استفاده از شبکه و پشتیبانی از ارتباط بین یک ماشین با ماشین دیگر، کار می کند. به این ترتیب، وب سرویس ها معمولا با SOA یا معماری سرویس گرا متصل میشوند. این امر باعث جداسازی قابلیت های مختلف میشود. سپس این قابلیت ها به عنوان سرویس های مختلف درون شبکه، در دسترس قرار میگیرند.

وب سرویس در واقع مانند پلی ارتباطی است که به منظور تبادل اطلاعات میان نرم افزارهای مختلف توسط سازمان W3C توسعه یافته که می‌توانند بدون وابستگی و پیش نیاز خاص بر روی سیستم عامل‌ها و زبان‌های برنامه نویسی مختلف، عملکرد یکسانی داشته باشند.

منظور از تست وب سرویس ها چیست؟

این تست، به اعتبار سنجی وب سرویس ها با استفاده از روش های مختلف کمک می کند. تست عملکرد همراه با سنجش عملکرد کلی، قابلیت اطمینان و امنیت API ها یک جنبه اصلی بشمار میرود. بسیاری از افراد بر این باورند که برخی از جنبه های تست وب سرویس ها مانند تست های واحد (unit testing) است. زیرا تست وب سرویس ها می تواند عملکردهای تست شده را در محدوده ای که به درخواست ها و پاسخ های مربوط به یک پروتکل خاص محدود است، جداسازی کند.